A.1 οίδε νό[μ]οι περὶ τώγ καταφθι[μέ]νω[ν· κατὰ]
[τά]δε θά[π]τ̣εν τὸν θανόντα· εν εμ[α]τίο[ις τρ]-
[ι]σὶ λευκοίς, στρώματι καὶ ενδύματι [καὶ]
[ε]πιβλέματι. εξε͂ναι δέ καὶ εν ελάσ[σ]οσ[ι μ]-
5 [έ] πλέονος αξίοις τοίς τρισὶ εκατὸν δ[ρα]-
[χ]μέων· εχφέρεν δέ εγ κλίνηι σφηνόπο[δ]ι [κ]-
[α]ὶ μέ καλύπτεν τὰ δολ[ο]σχερ[έα] τοί[ς εματ]-
ίοις· φέρεν δέ οίνον επὶ τὸ σήμα μ̣έ π̣[λέον]
τριών χών καὶ έλαιον μέ πλέο[ν] εν̣ό[ς, τὰ δέ]
10 [α]γγεί[α] αποφέρεσθαι. τὸν θανό[ν]τα [φέρεν]
[κ]ατακεκαλυμμένον σιωπήι μέχρι [επὶ τὸ]
[σ]ήμα. προσφαγίωι [χ]ρε͂σθαι κ̣ατὰ τ̣ὰ π[άτρι]-
[α. τ]ὴγ κλίνην απὸ το[ύ] σή̣[μα]το[ς] καὶ τὰ σ[τρώ]-
ματα εσφέρεν ενδόσε, τήι δέ υστεραί[ηι δι]-
15 αρραίνεν τὴν οικίην ελεύθερον θαλά[σση]-
[ι] πρώτον, έπειτα δ̣έ̣ ύ[δ]ατι λούεν γή[ι] χ[ρίσ]-
αντα· επὴν δέ διαρανθήι, καθαρὴν ἐ͂ναι τὴν οικίην καὶ θύη θύεν εφί[στι]-
[α]. τὰς γυναίκας τὰς [ι]ούσας [ε]πὶ τὸ κήδ[εον]
απιέναι προτέρας τών {αν} ανδρών απὸ [τού]
20 [σ]ήματος. επὶ τώι θανόντι τριηκόστ̣[ια μέ]
[π]οιε͂ν. μέ υποτιθέναι κύλικα υπὸ τὴγ [κλί]-
[ν]ην, μεδέ τὸ ύδωρ εκχε͂ν μεδέ τὰ καλλύ[σμα]-
τα φέρεν επὶ τὸ σήμα. όπου άν [θ]άνηι, επὴ[ν ε]-
ξενιχθε͂ι, μέ ιέναι γυναίκας π[ρὸ]ς τ[ὴν οι]-
25 κίην άλλας ἒ τὰς μιαινομένας· μια[ίνεσθ]-
αι δέ μητέρα καὶ γυναίκα καὶ αδε[λφεὰς κ]-
αὶ θυγατέρας· πρὸς δέ ταύταις μέ π[λέον π]-
[έ]ντε γυναικών· παίδας δέ [δύο θ]υγ[ατέρας]
[α]νεψιών· άλλον [δ]έ μ[ε]δέν[α]. τοὺς μι[αινομέ]-
30 [νους] λουσαμένο[υς] π[ε]ρ̣ὶ̣ κ̣α̣[ὶ κατακέ]φ[αλα]
[ύδατ]ος [χ]ύσι κα[θαρ]οὺς ἐ͂ναι εωι [. . .7. . . .]
[. . .7. . . .]η․νυ[. . . . . . . . . .20. . . . . . . . . . ]
— — — — — — — — — — — — — — — — — —
B.1 [έδο]ξεν τήι v
[β]ουλήι καὶ v
[τ]ώι δήμωι· v v
[τή]ι τρίτηι v
5 [κα]ὶ τοίς ενι-
[αυ]σίοις κα- v
[θ]αροὺς εί- v v
[ν]αι τοὺς ποι-
[ού]ντας· ες ι- v
10 [ε]ρὸν δέ μὴ ι- v
[έ]ναι καὶ τὴν
[ο]ι[κ]ίαν καθα-
[ρ]ὴν είναι, μέ̣–
[χρι] άν εκ τού
15 [σ]ήματος έλθ-
[ωσιν]. vacat
αγαθήι τύχηι, ι̣ε̣ρ̣ονομούντος | |
Δημητρίου, μηνὸς Θαργηλιώνος | |
δευτέραι, Αλέξων Δάμωνος εί- | |
πεν· νόμον είναι Γαμβρειώταις | |
5 | τὰς πενθούσας έχειν φαιὰν εσθή- |
τα μὴ κατερρυπωμένην· χρήσθαι | |
δέ καὶ τοὺς άνδρας καὶ τοὺς παίδας | |
τοὺς πενθούντας εσθήτι φαιαι, | |
εὰμ μὴ βούλωνται λευκήι· επιτε- | |
10 | λείν δέ τὰ νόμιμα τοίς αποιχομέ- |
νοις έσχατον εν τρισὶ μησίν, τώι δέ | |
τετάρτωι λύειν τὰ πένθη τοὺς άν- | |
δρας, τὰς δέ γυναίκας τώι πέμπτωι, | |
καὶ εξανίστασθαι εκ τής κηδείας | |
15 | καὶ εκπορεύεσθαι τὰς γυναίκας |
τὰς εξόδους τὰς εν τώι νόμωι γε- | |
γραμμένας επάναγκον· τὸν δέ γυ- | |
ναικονόμον τὸν υπὸ τού δήμου αι- | |
ρούμενον τοίς αγνισμοίς τοίς πρὸ | |
20 | τών Θεσμοφορίων επεύχεσθαι τοίς εμ- |
μένουσιν καὶ ταίς πειθομέναις τώι- | |
δε τώι νόμωι εύ είναι καὶ τών υπαρχόν- | |
των αγαθών όνησιν, τοίς δέ μὴ πειθο- | |
μένοις μηδέ ταίς εμμενούσαις τα- | |
25 | ναντία· καὶ μὴ όσιον αυταίς είναι, ὡς |
ασεβούσαις, θύειν μηθενὶ θεών επὶ δέ- | |
κα έτη· τὸν δέ μετὰ Δημήτριον | |
στεφανηφόρον ταμίαν αιρεθέντα | |
αναγράψαι τόνδε τὸν νόμον εις δύο | |
30 | στήλας καὶ αναθείναι τὴμ μέν |
μίαν πρὸ τών θυρών τού Θεσμοφο- | |
ρίου, τὴν δέ πρὸ τού νεὼ τής Αρτέ- | |
μιδος τής Λοχίας· ανενεγκάτω | |
δέ ο ταμίας τὸ ανάλωμα τὸ γε- | |
35 | νόμενον εις τὰστήλας τώι |
πρώτωι λογιστηρίωι. |
Ἣν εσορας στήλην μεστὴν ε- | |
σορας, φίλε, πένθους. | |
Κάτθανε γὰρ Ζώη ούνομα | |
κλησκομένη | |
5 | οκτωκαιδεκέτης, λείψα- |
σα γονεύσι δάκρυα | |
καὶ πάπποις τὰ όμοια, ού- | |
περ γαίης λίπε πένθη. | |
Ἦν δέ γάμω ζευχθε<ί>σα κύ- | |
10 | ησέ τε <τ>έκνον άωρον, |
ού τεχθέντος άφωνος | |
λίπεν φάος ηελίοιο. | |
Πηνειὸς δέ πατήρ χεύων | |
δάκρ<υ> θήκε τόδ᾿ έργον | |
15 | σύν τε φίλη αλόχω, οίς ήν |
τέκνον έν τε κουκ άλλο. | |
Ουδέ γὰρ εξ αυτής έσχον | |
τέκνον φώ<ς> λιπούσης | |
αλλ᾿ άτεκνοι λύπη καρ- | |
20 | τέρεον βίοτον. |