| Έτους σμα΄, μη(νὸς) Πανήμου β΄· | |
| Μεγάλη Άρτεμις Αναει- | |
| τις καὶ Μὶς Τιαμου· επὶ | |
| Ιουκούνδος εγένετο εν | |
| 5 | διαθέσι μανικη καὶ υπὸ πάν- |
| των διεφημίσθη ὡς υπὸ | |
| Τατίας τής πενθερας αυ- | |
| τού φάρμακον αυτω δεδόσ- | |
| θαι, η δέ Τατιὰς επέστησεν | |
| 10 | σκήπτρον καὶ αρὰς έθηκεν |
| εν τω ναω ὡς ικανοποιού- | |
| σα περὶ τού πεφημίσθαι αυ- | |
| τὴν εν συνειδήσι τοιαύτη, | |
| οι θεοὶ αυτὴν εποίησαν εν | |
| 15 | κολάσει, ήν ου διέφυγεν· ο- |
| μοίως καὶ Σωκράτης ο υιὸς | |
| αυτής παράγων τὴν ίσοδον | |
| τὴν ις τὸ άλσος απάγουσαν | |
| δρέπανον κρατών αμπελοτό- | |
| 20 | μον, εκ τής χειρὸς έπεσεν |
| αυτω επὶ τὸν πόδα καὶ ού- | |
| τως μονημέρω κολάσει α- | |
| πηλλάγη. Μεγάλοι ούν οι θε- | |
| οὶ οι εν Αζιττοις· επεζήτησαν | |
| 25 | λυθήναι τὸ σκήπτρον καὶ τὰς |
| αρὰς τὰς γενομένας εν τω | |
| ναω· ἃ έλυσαν τὰ Ιοκούνδου | |
| καὶ Μοσχίου, έγγονοι δέ τής | |
| Τατίας, Σωκράτεια καὶ Μοσχας | |
| 30 | καὶ Ιουκούνδος καὶ Μενεκρά- |
| της κατὰ πάντα εξειλασάμενοι | |
| τοὺς θεοὺς, καὶ απὸ νοίν ευλογού- | |
| μεν στηλλογραφήσαντες τὰς δυ- | |
| νάμις τών θεών. |
| Βωρφορβα βαρφ[ο]ρβα βαρφορβα βαρβορβαιη κραταιέ Βετπ[υτ], | |
| παραδίδωμί σοι v Ευτυχιανόν, όν έτεκεν Ευτυχία, v [ί]να κατ[α-] | |
| ψύξης αυτὸν καὶ τὴν γνώμην, καὶ ις τ[ὸ]ν ζοφ[ώ-] | |
| δη σου αέρα v καὶ [τ]οὺς σὺν αυτω. Δης ις τὸν τής λή[θης] | |
| 5 | αφώτιστον αιώνα καὶ καταψύξης καὶ απολέ[σης] |
| καὶ τὴν πάλην, ήν μέλλει παλαίειν εν τω Δ[η-] | |
| [ 1-2 ]Ε̣Ι̣ εν τη μελλούση Παρασκευη. Εὰν δέ καὶ | |
| παλαίη, ίνα εκπέση καὶ ασχημονήση, Μοζο[υ]- | |
| νη∙ Αλχεινη∙ Πε[ρ]περθαρω̣∙ Ιαιαια, παραδίδω[μί] | |
| 10 | [σοι] Ευτυχιανόν, όν έ̣τεκεν Ευτυχία. Κρα- |
| [ταιέ] Τυφών∙ Κολχλοι∙ Τοντονον Σηθ Σαθ[αωχ] | |
| Εα Άναξ∙ Απομψ Φριουριγξ επὶ αφανίσει καὶ ψ[ύξι] | |
| Ευτυχιανού, ού έτεκεν Ευτυχία, Κ[ο]λχοι Χειλω[ψ, ψυ]- | |
| γήτω Ευτυχιανὸς καὶ μὴ ευτονείτω [μη-] | |
| 15 | [δέν εν] τη μελλούση παρασκιυη, αλλὰ γεν[έσθω] |
| έγλυτος. Ὡς ταύτα τὰ ονόματα <ψύχεται,> [ο]ύ- | |
| τως κατα ψυχέσθω v Ευτυχιανός, v όν | |
| έτεκεν Ευτυχία, όν απολύει Αιθάλης. |