Ἣν εσορας στήλην μεστὴν ε-
	σορας, φίλε, πένθους.
	Κάτθανε γὰρ Ζώη ούνομα
	κλησκομένη
5	οκτωκαιδεκέτης, λείψα-
	σα γονεύσι δάκρυα
	καὶ πάπποις τὰ όμοια, ού-
	περ γαίης λίπε πένθη.
	Ἦν δέ γάμω ζευχθε<ί>σα κύ-
10	ησέ τε <τ>έκνον άωρον,
	ού τεχθέντος άφωνος
	λίπεν φάος ηελίοιο.
	Πηνειὸς δέ πατήρ χεύων
	δάκρ<υ> θήκε τόδ᾿ έργον
15	σύν τε φίλη αλόχω, οίς ήν
	τέκνον έν τε κουκ άλλο.
	Ουδέ γὰρ εξ αυτής έσχον
	τέκνον φώ<ς> λιπούσης
	αλλ᾿ άτεκνοι λύπη καρ-
20	τέρεον βίοτον.