[δαμι]οργού δέ Καιρογένευς Λευ[κ]αθέου.
	Αυτοκράτωρ Καίσαρ θεού υιὸς Σεβαστὸς αρχιερεὺς
	ύπατος τὸ δωδέκατον αποδεδειγμένος
	καὶ δημαρχικής εξουσίας τὸ οκτωικαιδέκατον
5	Κνιδίων άρχουσι βουλήι δήμωι χαίρειν· οι πρέσ-
	βεις υμών Διονύσιος β καὶ Διονύσιος β τού Διονυ-
	σίου ενέτυχον εν Ῥώμη μοι καὶ τὸ ψήφισμα αποδόντες
	κατηγόρησαν Ευβούλου μέν τού Αναξανδρίδα τεθνει-
	ώτος ήδηι, Τρυφέρας δέ τής γυναικὸς αυτού παρούσης
10	περὶ τού θανάτου τού Ευβούλου τού Χρυσίππου. vac. εγὼι
	δέ εξετάσαι προστάξας Γάλλωι Ασινίωι τώι εμώι φίλωι
	τών οικετών τοὺς ενφερομένους τήι αιτία διὰ βα-
	σάνων έγνων Φιλείνον τὸν Χρυσίππου τρείς νύ-
	κτας συνεχώς επεληλυθότα τήι οικία τήι Ευβού-
15	λου καὶ Τρυφέρας μεθ’ ύβρεως καὶ τρόπωι τινὶ πολι-
	ορκίας, τήι τρίτηι δέ συνεπηιγμένον καὶ τὸν αδελ-
	φὸν Εύβουλον, τοὺς δέ τής οικίας δεσπότας Εύβου-
	λον καὶ Τρυφέραν, ὡς ούτε χρηματίζοντες πρὸς
	τὸν Φιλείνον ούτε αντιφραττόμενοι ταίς προσ-
20	βολαίς ασφαλείας εν τήι εαυτών οικίαι τυχείν ἠδύναν-
	το, προστεταχχότας ενὶ τών οικετών ουκ αποκτεί-
	ναι, ὡς ίσως άν τις υπ’ οργής ου[κ] αδίκου προήχθηι, αλ-
	λὰ ανείρξαι κατασκεδάσαντα τὰ κόπρια αυτών· τὸν
	δέ οικέτην σὺν τοίς καταχεομένοις είτε εκόντα
25	είτε άκοντα –αυτὸς μέν γὰρ ενέμεινεν αρνούμενο[ς]-
	αφείναι τὴν γάστραν, τὸν Εύβουλον υποπεσείν δικαιό-
	τερον άν σωθέντα ταιδελφού. πέπονφα δέ υμείν καὶ α[υ]-
	[τ]ὰς τὰς ανακρίσεις. vac. εθαύμαζον δ’ άν, πώς εις τόσον
	έδεισαν τὴν παρ’ υμείν εξετασίαν τών δούλων οι φ[εύ]-
30	γοντες τὴν δίκην, ει μή μοι σφόδρα αυτοίς εδόξ[ατε]
	χαλεποὶ γεγονέναι καὶ πρὸς τὰ εναντία μισοπόνη[ροι],
	μὴ κατὰ τών αξίων παν οτιούν παθείν, vac. επ’ αλλο[τρίαν]
	οικίαν νύκτωρ μεθ’ ύβρεως καὶ βίας τρὶς επεληλυ[θό]-
	των καὶ τὴν κοινὴν απάντων υμών ασφάλειαν [αναι]-
35	ρούντων αγανακτούντες, αλλὰ κατὰ τών καὶ ην[ικ’ ἠ]-
	μύνοντο ἠτυχηκότων, ἠδικηκότων δέ ουδ’ έστ[ιν ό τι].
	αλλὰ νύν ορθώς άν μοι δοκείτε ποιήσαι τήι εμήι [περὶ τού]-
	των γνώιμηι προνοήσαντες καὶ τὰ εν τοίς δημ[οσίοις]
	υμών ομολογείν γράμματα. έρρωσθε.