5 εγ-
δίδομεν δέ τὸ έργον όλον πρὸς χαλκόν, τὰς μέν στή-
λας καὶ τοὺς θριγκοὺς πρὸς λίθον εφ’ ὡμαλίαν ό,τι άν εύ-
ρωσιν, τοὺς δ’ υποβατήρας εν προσέργω ποιήσει. τών
δέ πώρων υποτίμημα λήψεται τού λίθου εκάστου δρα-
10 χμὰς πέντε, όσους άν παρίσχη, τών δέ γραμμάτων
τής εγκολάψεως καὶ εγκαύσεως στατήρα καὶ
τριώβολον τών χιλίων γραμμάτων. εργαται δέ συνε-
χώς μετὰ τὸ τὴν δόσιν λαβείν εντὸς ημερών δέκα
ενεργών τεχνίταις ικανοίς κατὰ τὴν τέχνην μὴ έ-
15 λαττον ἢ πέντε. άν δέ τι μὴ πείθηται τών κατὰ τὴν
συγγραφὴν γεγραμμένων ἢ κακοτεχνών τι εξελέγχη-
ται, ζημιωθήσεται υπὸ τών ναοποιών καθότι άν φαίνη-
ται άξιος είναι μὴ ποιών τών κατὰ τὴν συγγραφὴν γε-
γραμμένων. καὶ εάν τις άλλος τών συνεργαζομένων εξε-
20 λέγχηταί τι κακοτεχνών, εξελαυνέσθω εκ τού έργου καὶ
[μ]ηκέτι συνεργαζέσθω· εὰν δέ μὴ πείθηται, ζημιωθήσε-
ται καὶ ούτος μετὰ τού εργώνου, εὰν δέ που παρὰ τὸ έρ-
γον συνφέρη τινὶ μέτρω τώγ γεγραμμένων προσλι-
πείν ἢ συνελείν, ποιήσει ὡς άν κελεύωμεν. μηδέ απολε-
25 λύσθωσαν απὸ τής εργωνίας οι εξ αρχής έγγυοι καὶ ο ερ-
γώνης, άχρι άν ο επαναπριάμενος τὰ παλίνπωλα τοὺς
εγγύους αξιοχρέους [κ]αταστήση· περὶ δέ τών προπε-
ποιημένων οι εξ αρχής [έ]γγυοι έστωσαν έως τής εσχά-
της δοκιμασίας. μηδέ καταβλαπτέτω μηθέν τών υπαρ-
30 χόντων έργων εν τω ιερω ο εργώ[νη]ς· εὰν δέ τι καταβλά-
ψη, ακείσθω τοίς ιδίοις ανηλώμασιν δοκίμως εγ χρόνω
όσω άν οι ναοποιοὶ τάξωσιν· καὶ εάν τινα υγιή λίθον δια-
φθείρη κατὰ τὴν εργασίαν ο τής θέσεως εργώνης, έτε-
ρον αποκαταστήσει δόκιμον τοίς ιδίοις ανηλώμασιν ου-
35 θέν επικωλύοντα τὸ έργον, τὸν δέ διαφθαρέντα λίθον εξ-
άξει εκ τού ιερού εντὸς ημερών πέντε, ει δέ μή, ιερὸς ο λίθος
έσται. εὰν δέ μὴ αποκαθιστη ἢ μὴ ακήται τὸ καταβλα-
φθέν, καὶ τούτο επεγδώσουσιν οι ναοποιοί, ότι δ’ άν εύρη,
τούτο αυτὸ καὶ ημιόλιον αποτείσει ο εργώνης καὶ οι έγ-
40 γυοι. εὰν δέ κατὰ φυὰν διαφθαρη τις τών λίθων, αζήμιος έσ-
τω κατὰ τούτον ο τής θέσεως εργώνης. εὰν δέ πρὸς αυ-
τοὺς αντιλέγωσιν οι εργώναι περί τινος τών γεγραμμέ-
νων, διακρινούσιν οι ναοποιοὶ ομόσαντες επὶ τών έργων, πλεί-
ονες όντες τών ημίσεων, τὰ δέ επικριθέντα κύρια έστω.
45 εὰν δέ τι επικωλύσωσιν οι ναοποιοὶ τὸν εργώνην κατὰ
τὴν παροχὴν τών λίθων, τὸν χρόνον αποδώσουσιν, όσον άν
επικωλύσωσιν. εγγύους δέ καταστήσας ο εργώνης κατὰ
τὸν νόμον λήψεται τὴν πρώτην δόσιν, οπόσου άν εργωνή-
ση, πασών τών στηλών καὶ τών θριγκών τών επὶ ταύτας
50 τιθεμένων, υπολιπόμενος παντὸς τὸ επιδέκατον· όταν δέ
αποδείξη πάσας ειργασμένας καὶ ορθὰς πάντη καὶ τέλος
[ε]χούσας κατὰ τὴν συγγραφὴν καὶ μεμολυβδοχοημένας α-
ρεστώς τοίς ναοποιοίς καὶ τώι αρχιτέκτονι, λήψεται τὴν
δευτέραν δόσιν πάντων τών γραμμάτων τής επιγραφής
55 εκ τού υποτιμήματος πρὸς τὸν αριθμὸν τὸν εκ τών αντι-
γράφων εγλογισθέντα, υπολιπόμενος καὶ τούτου τὸ επιδέ-
κατον· καὶ συντελέσας όλον τὸ έργον, όταν δοκιμασθήι, κομι-
σάσθω τὸ επιδέκατον τὸ υπολειφθέν καὶ τών πώρων τὸ υπο-
τίμημα, όσους άν θη, καὶ όσα άν γράμματα επιγράψη
60 μετὰ τὸ τὴν δόσιν λαβείν κομισάσθω καὶ τούτων, όταν καὶ τὸ ε-
πιδέκατον λαμβάνη, εὰν μή τι εις τὰ επιτίμια υπολογισθη αυ-
τω. εὰν δέ τι πρόσεργον δη γενέσθαι συμφέρον τω έργω,
ποιήσει εκ τού ίσου λόγου καὶ προσκομιείται τὸ γινόμενον αυτω,
αποδείξας δόκιμον.