| αγαθήι τύχηι. επ’ αρχόντων Φύτωνος | |
| εκ Πρωτείου, Φιλοστράτου Ειλυμνιέως, | |
| Ευφραντίδου Διέως, Αριστομένου εξ | |
| Άνω λόφο[υ], Φιλεταίρου εξ Ιρίστου, Λύκωνος | |
| 5 | Ειριέως, ιεροθύτου Τιμησιθέου, τοίσδε |
| έδωκεν ο δήμος προξενίαν αυτοίς | |
| καὶ εκγόνοις κατὰ τὸν νόμον· | |
| Ἴδαι Δρωνίλου Εχιναίωι | |
| Φαίακι Τιμασία Εχιναίωι | |
| 10 | Ὑβρίλαι Ιδρόμα Εχιναίωι |
| Θευδώρωι Διονυσίου Σιδωνίωι | |
| Φιλίτ[ω]ι Μνησιβούλου Αθηναίωι | |
| Ευθυκρί[τ]ωι Ευθυκρίτου Αθηναίωι | |
| Λακλείδ[α]ι Άχνωνος Φωκεί | |
| 15 | Αρχίππωι Ευξένου Συρακοσίωι |
| Αρτεμιδώρωι Μέλανος Φασηλίτηι | |
| Ασκλη[π]ιάδηι Hροδότου Σαμίωι | |
| Διφίλωι Πολυώρου Τενεδίωι | |
| Λέοντι Πανταλέοντος Ταραντίνωι | |
| 20 | Φιλοχάρει Αυτοκλέους Κυρηναίωι |
| Ευρύαι Στρατονίκου Αιτωλώι | |
| Νικοφώντι Αριστολάου Λοκρώι | |
| Θευδώρωι Δαμοξένου Hρακλεώτηι | |
| Παυσιμάχωι Π[ρ]ωτέου Ἁλικαρνασσεί | |
| 25 | Λυκόφρονι Κινέου Hρακλεώτηι |
| Hρακλείτωι Ασκληπιάδου Ἁλικαρνασσεί | |
| Αγαθάρχωι Ευφάνου Κυτινιεί | |
| Δορκίναι Ευχείρου Εχιναίωι | |
| Αριστοβούλωι Πεισιλάου Καλχηδονίωι | |
| 30 | Αμύνται Μένωνος Μακεδόνι εξ Αιγέων |
| Αριστοβούλωι Περσαίου | |
| Απολλοδώρωι Hρακλείδου Κυζικηνώι | |
| [Κ]αλλίαι Ερμαφίλου Τενεδίωι | |
| [Αγ]αθάρχωι Δημοκρίτου Αχαιώι εξ Αιγίρας | |
| 35 | [Ιά]σονι Δημοκλέους Ερυθραίωι |
| ..․c.6․․.ωι Αγεμάχου Αχαιώι εγ Λαρίσης | |
| ..․․c.7․.․ωι Αρχεδήμου Μακεδόνι εκ Θετταλονίκη[ς] | |
| ..․․․c.9․.․․έξεως Μακεδόνι εκ Θετταλονίκης | |
| .․․․․.c.12․․․․..τ̣ους Μακεδόνι. |
| – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – | |
| [- – – – – – – – ? μέ εξε̂μεν καταλ]- | |
| ύ̣εσθαι [τὸ]ν̣ πόλεμον ḥι̣στ̣ι̣αι̣έ̣- | |
| ας χορὶς Θεβαίον· hαγεμονία- | |
| ν δέ ε̂μεν το̂ πολέμο Θεβαίον καὶ̣ | |
| 4 | κατὰ γαν καὶ κάτ θάλατταν. |
| vacat |
| 1 | Ξενοκράτης, |
| Θεόπομπος, | |
| Μνασίλαος. | |
| vacat | |
| 4 | ανίκα τὸ Σπάρτας εκράτει δόρυ, τηνάκις είλεν |
| 5 | Ξεινοκράτης κλάρωι Ζηνὶ τροπαία φέρειν |
| ου τὸν απ’ Ευρώτα δείσας στόλον ουδέ Λάκαιναν | |
| ασπίδα. “Θηβαίοι κρείσσονες εν πολέμωι” | |
| καρύσσει Λεύκτροις νικαφόρα δουρὶ τροπαία, | |
| ουδ’ Επαμεινώνδα δεύτεροι εδράμομεν. |
| Ιούλιος Τήρης εξ εκατο[ντάρχου] | |
| σπείρης αʹ [Φ]λ(αβίας) <Β>έσ(σων) ζών εα[υτω] | |
| ηρόειον κα[τ]εσκεύασεν καὶ Ου- | |
| αλερία Αρτέμεινι τη ευσεβεστά- | |
| 5 | τη γ[υ]ναικὶ καὶ Ιουλίω Ιουλιανω |
| ιππ[ε]ί Ῥωμαίων τω υιω καὶ Ιουλ̣ία | |
| Αρτέμεινι τη θυγατρί | |
| [Iul]ius Teres ex (centurione) coh(ortis) ∙ I ∙ F̣ḷ(aviae) | |
| [Bes]sọr(um) ∙ vivo sibi fecit et Vạ[le]- | |
| 10 | riae Artemini coiugi carissim[ae] |
| et Iulio Iuliano equiti Romanọ | |
| filio suo et Iuliae Artemini filiae. |
| 1 | άρχοντος Θεοξένο[υ] τού Φιλαιτώλου, μη[ν]ὸς δ[έ] |
| Δαιδαφορίου, βουλευόντων Ε[πι]νίκου [τού Νικο]- | |
| στράτου, Σατύρου τού Ζωΐλ[ο]υ· χεὶρ Θεοφίλου το[ύ Ευαμέ]- | |
| ρου υπέρ Νικόμαχον Ευδίκου παρόντα καὶ κελεύ[ον]- | |
| 5 | τα γράψαι υπέρ αυτόν· απέδοτο Νικόμαχος καὶ Νεικ[ὼ] |
| τω Απόλλωνι τω Πυθίω επ’ ελευθερία σώματα, οίς ονόματα | |
| [Ζ]ωπύρα καὶ τὰ εξ αυτής Παράμον<ον> καὶ Κλέωνα καὶ Ζώπυρον, | |
| [τε]ιμας αργυρίου έκαστον αυτών μ[να]ν τ[εσσά]ρων σ[υ]νευα- | |
| [ρεσ]τέοντος αυτοίς κα<ὶ> τού υιού αυτών Διονυσίου· καὶ τὰν τε[ι]- | |
| 10 | [μὰν] απέχομεν πασαν. βεβαιωτὴρ κατασταθεὶς υπ’ [αυτών] |
| κατὰ τοὺς νόμους τας πόλιος Λυ<σ>ίμαχος Νικ<ά>νορος, κα[θ]ὼς επίστευσα<ν> τω θεω τὰν ὠνὰν Ζωπύρα καὶ Παράμο- | |
| νος καὶ Κλέων καὶ Ζώπ<υ>ρος, εφ’ ᾧτε ελεύθεροι είμεν καὶ ανέπαφοι απὸ πάντω<ν> τὸν πάντα βίον. | |
| παραμεινάτωσαν δέ Παράμονος καὶ Κλέων καὶ Ζώπυρος Διονυσίω τὸν τας ζωας αυτού χρόνον | |
| ποιούντες τὸ επιτασσόμενον παν τὸ δυνατόν. ει δέ μὴ ποιέοι[σ]αν, εξουσίαν εχέτω Διονύσιος επι- | |
| 15 | τειμέων τρόπω ᾧ κα θέλη, πλὰν μὴ πολέων. ει δέ τι πάθοι Διονύσιος τών κατ’ άνθρωπον απο- |
| λιπὼν τέκνα γνήσια, δότωσαν οι εν τη παραμονη έκαστος δηνάρια εξήκοντα. Ζωπύρα δέ εξουσίαν | |
| εχέτω ποιείν ά κα θέλη, μηδενὶ μηδέν προσήκουσα. ει δέ τις εφάπτοιτο τών προγεγραμμένων σωμ[ά]- | |
| των επὶ κ<α>τα<δ>ουλισμω, βεβαίην παρεχόντω <τω> θεω τὰν ὠνὰν οί τε αποδόμενοι καὶ ο βεβαιω- | |
| τὴρ καὶ οι ιερείς τού Απόλλωνος· ομοίως δέ καὶ ο παρατυχὼν κύριος έστω συλέων καὶ αφαι- | |
| 20 | ρείμενος εν ελευθερίαν, αζάμιος ὢν καὶ [α]νυπόδικος πάσας δίκας καὶ ζαμίας. εθέμεθα |
| δέ τὰς ὠνὰς διὰ τού γραμματέως τής πόλεως Μελισσίωνος τού Λαιάδα —— εις τὰ δημό- | |
| σια τής πόλεως γράμματα, τὰν δέ ετέραν ενχαράξας εν τω θεάτρω. χεὶρ Λυσιμάχου τού Νικά- | |
| νορος. γέγονα βεβαιωτὴρ επὶ τὰν προγεγραμ<μ>έναν ὠνὰν κατασταθεὶς υπὸ Νικο- | |
| μάχου τού Ευδίκου. χεὶρ Διονυσίου. συνευαρεστώ τη Παρ<αμ>όνο<υ κ>α<ὶ> τών προγεγραμ<μ>ένων ὠ- | |
| 25 | ναν. μάρτυρες οί τε ιερείς τού Απόλλωνο[ς] Διονύσιος Αστοξένου, Δάμων Πολεμάρχου· καὶ |
| ιδιώται Αρχίας Αντιγένους, Νικάνωρ Λυσιμάχου, Εύανδρος Μεγάρτα. |
| 5 | εγ- |
| δίδομεν δέ τὸ έργον όλον πρὸς χαλκόν, τὰς μέν στή- | |
| λας καὶ τοὺς θριγκοὺς πρὸς λίθον εφ’ ὡμαλίαν ό,τι άν εύ- | |
| ρωσιν, τοὺς δ’ υποβατήρας εν προσέργω ποιήσει. τών | |
| δέ πώρων υποτίμημα λήψεται τού λίθου εκάστου δρα- | |
| 10 | χμὰς πέντε, όσους άν παρίσχη, τών δέ γραμμάτων |
| τής εγκολάψεως καὶ εγκαύσεως στατήρα καὶ | |
| τριώβολον τών χιλίων γραμμάτων. εργαται δέ συνε- | |
| χώς μετὰ τὸ τὴν δόσιν λαβείν εντὸς ημερών δέκα | |
| ενεργών τεχνίταις ικανοίς κατὰ τὴν τέχνην μὴ έ- | |
| 15 | λαττον ἢ πέντε. άν δέ τι μὴ πείθηται τών κατὰ τὴν |
| συγγραφὴν γεγραμμένων ἢ κακοτεχνών τι εξελέγχη- | |
| ται, ζημιωθήσεται υπὸ τών ναοποιών καθότι άν φαίνη- | |
| ται άξιος είναι μὴ ποιών τών κατὰ τὴν συγγραφὴν γε- | |
| γραμμένων. καὶ εάν τις άλλος τών συνεργαζομένων εξε- | |
| 20 | λέγχηταί τι κακοτεχνών, εξελαυνέσθω εκ τού έργου καὶ |
| [μ]ηκέτι συνεργαζέσθω· εὰν δέ μὴ πείθηται, ζημιωθήσε- | |
| ται καὶ ούτος μετὰ τού εργώνου, εὰν δέ που παρὰ τὸ έρ- | |
| γον συνφέρη τινὶ μέτρω τώγ γεγραμμένων προσλι- | |
| πείν ἢ συνελείν, ποιήσει ὡς άν κελεύωμεν. μηδέ απολε- | |
| 25 | λύσθωσαν απὸ τής εργωνίας οι εξ αρχής έγγυοι καὶ ο ερ- |
| γώνης, άχρι άν ο επαναπριάμενος τὰ παλίνπωλα τοὺς | |
| εγγύους αξιοχρέους [κ]αταστήση· περὶ δέ τών προπε- | |
| ποιημένων οι εξ αρχής [έ]γγυοι έστωσαν έως τής εσχά- | |
| της δοκιμασίας. μηδέ καταβλαπτέτω μηθέν τών υπαρ- | |
| 30 | χόντων έργων εν τω ιερω ο εργώ[νη]ς· εὰν δέ τι καταβλά- |
| ψη, ακείσθω τοίς ιδίοις ανηλώμασιν δοκίμως εγ χρόνω | |
| όσω άν οι ναοποιοὶ τάξωσιν· καὶ εάν τινα υγιή λίθον δια- | |
| φθείρη κατὰ τὴν εργασίαν ο τής θέσεως εργώνης, έτε- | |
| ρον αποκαταστήσει δόκιμον τοίς ιδίοις ανηλώμασιν ου- | |
| 35 | θέν επικωλύοντα τὸ έργον, τὸν δέ διαφθαρέντα λίθον εξ- |
| άξει εκ τού ιερού εντὸς ημερών πέντε, ει δέ μή, ιερὸς ο λίθος | |
| έσται. εὰν δέ μὴ αποκαθιστη ἢ μὴ ακήται τὸ καταβλα- | |
| φθέν, καὶ τούτο επεγδώσουσιν οι ναοποιοί, ότι δ’ άν εύρη, | |
| τούτο αυτὸ καὶ ημιόλιον αποτείσει ο εργώνης καὶ οι έγ- | |
| 40 | γυοι. εὰν δέ κατὰ φυὰν διαφθαρη τις τών λίθων, αζήμιος έσ- |
| τω κατὰ τούτον ο τής θέσεως εργώνης. εὰν δέ πρὸς αυ- | |
| τοὺς αντιλέγωσιν οι εργώναι περί τινος τών γεγραμμέ- | |
| νων, διακρινούσιν οι ναοποιοὶ ομόσαντες επὶ τών έργων, πλεί- | |
| ονες όντες τών ημίσεων, τὰ δέ επικριθέντα κύρια έστω. | |
| 45 | εὰν δέ τι επικωλύσωσιν οι ναοποιοὶ τὸν εργώνην κατὰ |
| τὴν παροχὴν τών λίθων, τὸν χρόνον αποδώσουσιν, όσον άν | |
| επικωλύσωσιν. εγγύους δέ καταστήσας ο εργώνης κατὰ | |
| τὸν νόμον λήψεται τὴν πρώτην δόσιν, οπόσου άν εργωνή- | |
| ση, πασών τών στηλών καὶ τών θριγκών τών επὶ ταύτας | |
| 50 | τιθεμένων, υπολιπόμενος παντὸς τὸ επιδέκατον· όταν δέ |
| αποδείξη πάσας ειργασμένας καὶ ορθὰς πάντη καὶ τέλος | |
| [ε]χούσας κατὰ τὴν συγγραφὴν καὶ μεμολυβδοχοημένας α- | |
| ρεστώς τοίς ναοποιοίς καὶ τώι αρχιτέκτονι, λήψεται τὴν | |
| δευτέραν δόσιν πάντων τών γραμμάτων τής επιγραφής | |
| 55 | εκ τού υποτιμήματος πρὸς τὸν αριθμὸν τὸν εκ τών αντι- |
| γράφων εγλογισθέντα, υπολιπόμενος καὶ τούτου τὸ επιδέ- | |
| κατον· καὶ συντελέσας όλον τὸ έργον, όταν δοκιμασθήι, κομι- | |
| σάσθω τὸ επιδέκατον τὸ υπολειφθέν καὶ τών πώρων τὸ υπο- | |
| τίμημα, όσους άν θη, καὶ όσα άν γράμματα επιγράψη | |
| 60 | μετὰ τὸ τὴν δόσιν λαβείν κομισάσθω καὶ τούτων, όταν καὶ τὸ ε- |
| πιδέκατον λαμβάνη, εὰν μή τι εις τὰ επιτίμια υπολογισθη αυ- | |
| τω. εὰν δέ τι πρόσεργον δη γενέσθαι συμφέρον τω έργω, | |
| ποιήσει εκ τού ίσου λόγου καὶ προσκομιείται τὸ γινόμενον αυτω, | |
| αποδείξας δόκιμον. |
| Αγαθήι vac. τύχηι. | |
| Τήν τού θειοτάτου | |
| καί ανεικήτου αυτο- | |
| κράτορος <σ>εβαστήν | |
| 5 | μητέρα Μ(άρκου) Αυρ(ηλίου)Σευή- |
| ρου [[ [Αλ]εξ[άνδ]ρου ]] | |
| καί τών ιερών αυτού | |
| στρατευμάτων [[ [Ιου- | |
| [λίαν Μαμαί]αν ]] η | |
| 10 | λαμπροτάτη Θρα- |
| κών επαρχεία, | |
| vacat | |
| επιμελουμένου | |
| Π(οπλίου) Αντίου Τήρου | |
| θρακάρχ[ου]. |
(the Delphic copy)
| Δόγμα αρχαίον Αμφικτιό- | |
| νων. Επὶ Ἱέ[ρ]ωνος άρχοντος εν Δελφοίς· πυλαίας εαρινας, | |
| ιερομναμονούντων Θεσσαλών Ἱπποδάμα, Λέοντος· Aι- | |
| τωλών Λυκέα, Δωριμάχου· Bοιωτών Ασώπωνος, Διονυσί- | |
| 5 | δου· Φωκέων Eυφρέα, Xα[ρέα]· v. έδοξ[εν] τοίς Αμφικτ[ί]- |
| οσιν καὶ τοίς ιερομνάμοσιν καὶ τοίς αγορατροίς, όπω[ς] | |
| ήι εις πάντα χρόνον ασυλία καὶ ατέλεια τοίς τεχνί- | |
| ταις τοίς εν Αθήναις, καὶ μὴ ήι αγώγιμος μηθεὶς μηθαμό- | |
| θεν, μήτε πολέμου μήτε ειράνας, μήτε τὰ χρήματα αυ- | |
| 10 | τών, αλλ’ ήι αυτοίς ατέλεια καὶ ασφάλε[ια εις πάντα χρό- |
| [ν]ον, η συνκεχωρημένη υπὸ πάντων τών Ελλάνων βεβαία, εί- | |
| [ν]αι δέ τοὺς τεχνίτας ατελείς στρατείας πεζικας καὶ ναυτι- | |
| [κ]ας καὶ εισφορας πάσας, όπως τοίς θεοίς αι τιμαὶ καὶ αι θυ- | |
| [σίαι], εφ’ άς εισι τεταγμένοι οι τεχνίται, συντελώνται εν τοίς | |
| 15 | καθήκουσιν χρόνοις όντων αυτώ[ν απολυπραγ]- |
| [μονήτων καὶ] ι̣ερώ̣[ν π]ρὸς ταίς [τών θεών λειτουργί]- | |
| [αις· μὴ εξέσ]τω δέ μηδενὶ άγειν τὸν τε[χνίταν μήτε πο]- | |
| [λέμου μήτ]ε ειρήνας, μηδέ συλαν, εί κα [μὴ χρέος έχων] | |
| [πόλει ήι] υπόχρεος, καὶ εὰν ιδίου ήι συν[βολαίου υπόχρεος] | |
| 20 | [ο τεχν]ί̣τας· v. εὰν δέ τις παρὰ ταύτα ποιή[ι, υπόδικος έστω] |
| [εν] Αμφικτίοσι, αυτός τε καὶ η πόλις εν αι άν τὸ αδ[ίκημα κα]- | |
| [τ]ὰ τού τεχνίτα συντελεσθήι· είμεν δέ τὰν ατέλειαν [καὶ τὰν α]- | |
| [σ]φάλειαν τὰν δεδομέναν υπὸ Αμφικτιόνων τοίς εν [Αθήναις] | |
| [τ]εχνίταις εις τὸν αεὶ χρόνον, ούσιν απολυπραγμον[ήτοις]· | |
| 25 | τοὺς δέ γραμματείς αναγράψαι τὸ δόγμα ειστήλαν [λιθί]- |
| ναν, καὶ στήσαι εν Δελφοίς· πέμψαι δέ καὶ ποτὶ Αθηναίο[υς] | |
| τού δόγματος τούδε αντίγραφον εσφραγιζμένον, ίνα ειδώ- | |
| σιν οι τεχνίται ότι οι Αμφικτίονες πλείσταν έχοντι πρόνοια[ν] | |
| υπέρ τας πρὸς τοὺς θεοὺς ευσεβείας, καὶ κατακολουθήκα[ν]- | |
| 30 | τι τοίς παρακαλουμένοις υπὸ τών τεχνιταν, πειράσοντα[ι] |
| δέ καὶ εις τὸ λοιπὸν ταύτά τε φυλάσσειν εις τὸν άπα[ντα] | |
| χρόνον, καὶ άλλο ό τι άν έχωντι αγαθὸν προσαύξ[ειν υπέρ] | |
| τών περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιταν. Πρέσσβε[ις· Αστυδάμας] | |
| [π]οιητὴς τραγωιδιών. Nεοπτόλεμος τ[ραγωιδός]. |
| Ἣν εσορας στήλην μεστὴν ε- | |
| σορας, φίλε, πένθους. | |
| Κάτθανε γὰρ Ζώη ούνομα | |
| κλησκομένη | |
| 5 | οκτωκαιδεκέτης, λείψα- |
| σα γονεύσι δάκρυα | |
| καὶ πάπποις τὰ όμοια, ού- | |
| περ γαίης λίπε πένθη. | |
| Ἦν δέ γάμω ζευχθε<ί>σα κύ- | |
| 10 | ησέ τε <τ>έκνον άωρον, |
| ού τεχθέντος άφωνος | |
| λίπεν φάος ηελίοιο. | |
| Πηνειὸς δέ πατήρ χεύων | |
| δάκρ<υ> θήκε τόδ᾿ έργον | |
| 15 | σύν τε φίλη αλόχω, οίς ήν |
| τέκνον έν τε κουκ άλλο. | |
| Ουδέ γὰρ εξ αυτής έσχον | |
| τέκνον φώ<ς> λιπούσης | |
| αλλ᾿ άτεκνοι λύπη καρ- | |
| 20 | τέρεον βίοτον. |