Τα ψηφίσματα είναι κείμενα που διατυπώνονται και ψηφίζονται από τα συλλογικά πολιτειακά όργανα των ελληνικών πόλεων (βουλή/συνέδριο, εκκλησία του δήμου) μέσα από διαδικασίες οι οποίες ποικίλλουν στις διάφορες πόλεις. Τα ψηφίσματα των ελληνικών πόλεων ρυθμίζουν θέματα σχετικά με την εξωτερική και εσωτερική πολιτική, την οικονομία, τα δημόσια έργα, την οργάνωση γιορτών και αγώνων και γενικά ό,τι αφορά το δημόσιο βίο. Ψηφίσματα δεν εκδίδονται μόνο από ελληνικές πόλεις αλλά επίσης από Συμπολιτείες, Κοινά, Αμφικτυονίες, σωματεία.

Ένας μεγάλος αριθμός ψηφισμάτων αφορά χορήγηση προνομίων ή/και τιμών σε άτομα και ομάδες που έχουν επιδείξει ευεργετικές δραστηριότητες ή υποδειγματικές συμπεριφορές προς την πόλη ή όποιον οργανισμό εκδίδει το ψήφισμα. Πρόκειται για τα τιμητικά ψηφίσματα. 

Κατά την ελληνιστική εποχή σημειώνεται αύξηση των τιμητικών ψηφισμάτων, γεγονός που ερμηνεύεται κατά κύριο λόγο ως απάντηση στις συνθήκες και τα αιτήματα της εποχής. Συγχρόνως παρατηρούνται διαφοροποιήσεις ως προς τη μορφή και το περιεχόμενό τους σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες, ειδικά στα τιμητικά ψηφίσματα που αφορούν μεμονωμένα άτομα. Κατά την πρώιμη και μέση ελληνιστική περίοδο, δηλαδή από τα μέσα του 4ου και ως τα μέσα του 2ου αι. π.Χ., το κείμενο των τιμητικών ψηφισμάτων γίνεται πιο αναλυτικό, ενώ παράλληλα αυξάνονται οι αποδιδόμενες τιμές. Η δομή και η γλώσσα τυποποιούνται, όροι και επιχειρήματα επαναλαμβάνονται σχεδόν αυτολεξεί σε τιμητικά ψηφίσματα από ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Από τα μέσα του 2ου αι. π.Χ. η ρητορική των τιμητικών ψηφισμάτων παίρνει δύο διαφορετικές κατευθύνσεις που συνυπάρχουν χρονολογικά και αποδίδουν διαφορετικά είδη επιχειρηματολογίας και διαφορετικές τεχνικές πειθούς. Έτσι έχουμε: 1) τα ‘βιογραφικά’ ψηφίσματα (Rosen 1987· Errington 2005) και 2) τα πιο γενικόλογα.

P. Nikolopoulos – S. Aneziri