| Ἔτους σμα΄, μη(νὸς) Πανήμου β΄· | |
| Μεγάλη Ἄρτεμις Αναει- | |
| τις καὶ Μὶς Τιαμου· ἐπὶ | |
| Ἰουκοῦνδος ἐγένετο ἐν | |
| 5 | διαθέσι μανικῇ καὶ ὑπὸ πάν- |
| των διεφημίσθη ὡς ὑπὸ | |
| Τατίας τῆς πενθερᾶς αὐ- | |
| τοῦ φάρμακον αὐτῷ δεδόσ- | |
| θαι, ἡ δὲ Τατιὰς ἐπέστησεν | |
| 10 | σκῆπτρον καὶ ἀρὰς ἔθηκεν |
| ἐν τῷ ναῷ ὡς ἱκανοποιοῦ- | |
| σα περὶ τοῦ πεφημίσθαι αὐ- | |
| τὴν ἐν συνειδήσι τοιαύτῃ, | |
| οἱ θεοὶ αὐτὴν ἐποίησαν ἐν | |
| 15 | κολάσει, ἣν οὐ διέφυγεν· ὁ- |
| μοίως καὶ Σωκράτης ὁ υἱὸς | |
| αὐτῆς παράγων τὴν ἴσοδον | |
| τὴν ἰς τὸ ἄλσος ἀπάγουσαν | |
| δρέπανον κρατῶν ἀμπελοτό- | |
| 20 | μον, ἐκ τῆς χειρὸς ἔπεσεν |
| αὐτῷ ἐπὶ τὸν πόδα καὶ οὕ- | |
| τως μονημέρῳ κολάσει ἀ- | |
| πηλλάγη. Μεγάλοι οὖν οἱ θε- | |
| οὶ οἱ ἐν Αζιττοις· ἐπεζήτησαν | |
| 25 | λυθῆναι τὸ σκῆπτρον καὶ τὰς |
| ἀρὰς τὰς γενομένας ἐν τῷ | |
| ναῷ· ἃ ἔλυσαν τὰ Ἰοκούνδου | |
| καὶ Μοσχίου, ἔγγονοι δὲ τῆς | |
| Τατίας, Σωκράτεια καὶ Μοσχᾶς | |
| 30 | καὶ Ἰουκοῦνδος καὶ Μενεκρά- |
| της κατὰ πάντα ἐξειλασάμενοι | |
| τοὺς θεοὺς, καὶ ἀπὸ νοῖν εὐλογοῦ- | |
| μεν στηλλογραφήσαντες τὰς δυ- | |
| νάμις τῶν θεῶν. |
EDITIONS OF THE TEXT
Zingerle 1926: 16-23 no 2; SEG IV 648; Lane, CMRDM I 44; TAM V 318; Petzl, Beichtinschriften 69; Α. Χανιώτης στο Ανθολόγιο 194-197: Ε22.
The edition of the text was based on Α. Χανιώτης στο Ανθολόγιο 194-197: Ε22.
FURTHER BIBLIOGRAPHY
Robert 1983: 518-519; Strubbe 1991: 44-45; Versnel 2002: 64-65; Chaniotis στο Graf 2004: 292-293 no 18; Chaniotis 2004β: 11-14; Chaniotis 2004γ: 245-246; Chaniotis 2009: 122-125.
Οι εξομολογητικές (confession inscriptions, Beichtinschriften) ή εξιλαστήριες επιγραφές (propitiatory inscriptions, Sühneinschriften) περιγράφουν τις αμαρτίες απλών ανθρώπων, την τιμωρία των ίδιων ή μερικές φορές συγγενών τους από τους θεούς –συνήθως με αρρώστια, ατυχήματα ή θάνατο– και την τελική συμφιλίωση με το θείο (για αυτό το είδος των επιγραφών βλ. Petzl, Beichtinschriften· Ricl 1995· Χανιώτης 1995-1996· Chaniotis 1997· Petzl 1998· Hoz 1999: 114-124· Chaniotis 2004β· Gordon 2004· Hoz 2006· Chaniotis 2009. Για τις θρησκευτικές αντιλήψεις στις οποίες βασίζεται αυτή η πρακτική βλ. Belayche 2006). Η αναγραφή αυτών των κειμένων σε στήλες πιστοποιεί τη δημόσια εξομολόγηση του αμαρτήματος στο διηνεκές και αποτελεί ως εκ τούτου πάγιο στοιχείο της συμφιλίωσης με το θείο. Όλες οι σχετικές επιγραφές έχουν βρεθεί στη Μικρά Ασία, σε ιερά της Λυδίας και της Φρυγίας, και χρονολογούνται από τον 1ο ως τον 3ο αι. μ.Χ. (μερικά παραδείγματα σχετικών επιγραφών: Herrmann – Malay, Lydia αρ. 46, 47, 54-56, 66, 70, 83-85· Hoz 2009).
Angelos Chaniotis