a | ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ὁ δῆμ[ος] (ΕΜ 8043 + 8044 + 8045) |
ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ὁ δῆμος ὁ Τροζηνίω[ν] ὁ Τροζ[ηνίων] | |
(εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από
κλάδους ελαίας) κλάδους ελαίας) κλάδους ελαίας) κλάδους ελαίας) |
|
τὰς εὐερ- και̣ — | |
ἱερέα τῶν προ- γέτη[ν] ο̣ — | |
5 | γενόμε- γόνων τι- γενό- — — |
μὰς ἀνα- μενο[ν] γ[ενόμε]- | |
νεωσά- νο[ν] | |
μενον | |
vacat 0.05 |
|
ἐπὶ Ἁγνοθέου ἄρχοντος· Σκιροφοριῶνος ὀγδόει μετ’ [εἰκάδας]· | |
10 | ἐκκλησία ἐν Πειραιεῖ· ἔδοξεν τῆι βουλῆι καὶ τῶι δήμ[ωι]· |
Καλλίμαχος Φαίδρου Ξυπεταιὼν εἶπεν· ἐπειδὴ [πρόσο]- | |
δον ποιησάμενος πρὸς τὴν βουλὴν Ὄνασος Καλλι[— — Ξυ]- | |
πεταιὼν ἐμφανίζει, διότι καὶ κοινῆι ὁ δῆμος ὁ Τρο[ζηνίων] | |
οἰκεῖος ὢν τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων ἐν πᾶ〚ι〛σι τοῖς κα[ιροῖς τοῖς] | |
15 | γεγενημένοις περὶ τὴν πόλιν τὴν εὔνοιαν ἀποδ[έδεικται] |
καὶ ἰδίαι οἱ Τελεσίου πρόγον[ο]ι πολλὰς καὶ μεγά[λας παρέ]- | |
σχηνται χρείας ἐν τοῖς ἀναγκαιοτάτοις καιρ[οῖς συνεργοῦν]- | |
τε[ς] καὶ κοινῆ[ι] τε τῶι δήμωι καὶ κατ’ ἰδίαν Ἀθηναίων ἑκ[άστοις καὶ] | |
διὰ [τ]αῦτα ἐν τῆι δημοκρατίαι στεφανωθεὶς α̣— — — — — — — | |
20 | ὑπὸ τοῦ δήμου χρυσῶι στεφάνωι καὶ πολιτεία[ν λαβὼν κατὰ τὸ] |
ψήφισμα, ὃ Στρατοκλῆς Εὐθυδήμου Διομεεὺς εἶ[πεν, ἑαυτῶι τε] | |
καὶ ἐκγόνοις διεφύλαξεν βεβ[α]ίαν καὶ ἀληθινὴ[ν τῶι δήμωι] | |
τὴν εὔνοιαν· ἐπέδειξεν δὲ [Ὄνασος τὸ ψήφισμα τοῦ δήμου] | |
ἐν τῶι μητρώιω<ι> κατ[ακεχωρισμένον τὸ περὶ αὐτοῦ· ἀγαθεῖ] | |
25 | τύχει δεδόχθαι τ[ῆι βουλῆι, τοὺς προέδρους τοὺς λαχόντας εἰς] |
τὴν [καθή]κουσ[αν ἐκκλησίαν προσαγαγεῖν Τελεσίαν πρὸς τὸν δῆμον], | |
γνώ[μην δὲ ξυμβάλλεσθαι τῆς βουλῆς κτλ. — — — — — — — — —] | |
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — | |
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — | |
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — | |
b | ὁ δῆμος ὁ Θηβαίω[ν] [ὁ δῆμος ὁ] [ὁ δῆμος ὁ] (ΕΜ 7571) |
30 | ἀρχεθέωρον [Ὀρχομενίων] [Θεσπιέων] |
(εντός στεφάνου από κισσό) (εντός στεφάνου από κισσό) (εντός στεφάνου από κισσό) | |
εἰς εἰς Ἀγρι- εἰς Μο[υ]- | |
Ἡράκλει- ώνια πα- σεῖα π[α]- | |
α παραγε- ραγενό- ραγεν[όμ]- | |
νόμεν- μενον ενο[ν] | |
35 | ον |
ἡ βουλὴ ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ὁ δῆμος [Ἐπι]-
δαυ[ρίων] |
|
(εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από
κλάδους ελαίας) κλάδους ελαίας) κλάδους ελαίας) |
|
ταμιεύσ- πομπ[ο]- | |
αντα πρυ- στολήσαν- εὐ[ερ]- | |
τανείων τα Διονυσί- γε[σίας] | |
40 | οις ἕ[νεκα] |
ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ὁ δῆμο[ς] | |
Διισωτηρίων ὁ δῆμος ὁ Θεσπιέω[ν] — — — — | |
(εντός στεφάνου από (εντός στεφάνου από
κλάδους ελαίας) λάδους ελαίας) |
|
ἐπιμελη- δικαστὴν | |
τὴν γενό- Θεσπιεῦσιν | |
45 | μενον γενόμενον |
δικαιοσύ- | |
νης ἕνε- | |
κε[ν] |
Επί Αγνοθέου άρχοντος, την εικοστή ογδόη του μηνός Σκιροφοριώνος, συνεδρίαση της εκκλησίας του δήμου στον Πειραιά· αποφάσισε η βουλή και ο δήμος, εισήγηση του Καλλιμάχου, γιου του Φαίδρου από το δήμο της Ξυπετής· επειδή εισήγαγε το θέμα στη βουλή ο Όνασος Καλλι[- – -] από το δήμο της Ξυπετής και παρουσίασε για ποιους λόγους κατά κοινή ομολογία ο δήμος των Τροιζηνίων ήταν πάντα φιλικός προς το δήμο των Αθηναίων και έχει αποδείξει την εύνοιά του προς αυτόν, και ιδιαίτερα οι πρόγονοι του Τελεσία πολλές και μεγάλες υπηρεσίες έχουν παράσχει σε δύσκολους καιρούς, συμπράττοντας τόσο δημοσίως με το δήμο των Αθηναίων όσο και με κάθε Αθηναίο ξεχωριστά, και γι’ αυτούς τους λόγους επί δημοκρατίας στεφανώθηκε (ο δείνα) . . . . . . . . . . . . . . . . . από το δήμο με χρυσό στέφανο και αφού έλαβε πολιτεία σύμφωνα με το ψήφισμα που εισηγήθηκε ο Στρατοκλής, γιος του Ευθυδήμου από το δήμο της Διομείας γι’ αυτόν και τους απογόνους του, διατήρησε σταθερή και αληθινή την εύνοιά του προς το δήμο των Αθηναίων· το δε παλαιότερο ψήφισμα του δήμου, σχετικά με τον Τελεσία, που είναι αρχειοθετημένο στο μητρώο παρουσίασε ο Όνασος. Με τη βοήθεια της αγαθής τύχης, να αποφασίσει η βουλή, οι πρόεδροι της εκκλησίας του δήμου, που θα προεδρεύουν στην οριζόμενη από το νόμο σύγκλησή της, να παρουσιάσουν τον Τελεσία στο δήμο και να υποβάλουν την απόφαση της βουλής . . .
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
IG II2 971· Osborne, Naturalization D102· Α.Α. Θέμος στο Λαγογιάννη-Γεωργακαράκου – Μπουραζέλης 2007: 92-95.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Meyer 1989: 315-316· Lawton 1995: 157 σημ. 187.
Βρέθηκαν στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης και φυλάσσονται στο Επιγραφικό Μουσείο (ΕΜ 8043 + 8044 + 8045, 7571).
Τα ψηφίσματα είναι κείμενα που διατυπώνονται και ψηφίζονται από τα συλλογικά πολιτειακά όργανα των ελληνικών πόλεων (βουλή/συνέδριο, εκκλησία του δήμου) μέσα από διαδικασίες οι οποίες ποικίλλουν στις διάφορες πόλεις. Τα ψηφίσματα των ελληνικών πόλεων ρυθμίζουν θέματα σχετικά με την εξωτερική και εσωτερική πολιτική, την οικονομία, τα δημόσια έργα, την οργάνωση γιορτών και αγώνων και γενικά ό,τι αφορά το δημόσιο βίο. Ψηφίσματα δεν εκδίδονται μόνο από ελληνικές πόλεις αλλά επίσης από Συμπολιτείες, Κοινά, Αμφικτυονίες, σωματεία.
Ένας μεγάλος αριθμός ψηφισμάτων αφορά χορήγηση προνομίων ή/και τιμών σε άτομα και ομάδες που έχουν επιδείξει ευεργετικές δραστηριότητες ή υποδειγματικές συμπεριφορές προς την πόλη ή όποιον οργανισμό εκδίδει το ψήφισμα.
Στήλη από μάρμαρο Υμηττού αποτελούμενη από δύο τμήματα που δεν συναρμόζουν μεταξύ τους (ΕΜ 8043 + 8044 + 8045 = ύψ. 0,615 μ., πλ. 0,52 μ., πάχ. 0,145 μ.· ΕΜ 7571 = ύψ. 0,73 μ., πλ. 0,405 μ., πάχ. 0,185 μ.). Φέρει αετωματική απόληξη. Το τύμπανο του αετώματος κοσμεί ανάγλυφη παράσταση στην οποία απεικονίζεται ο Θησέας που ανασηκώνει το βράχο κάτω από τον οποίο βρίσκονται τα υποδήματα και το ξίφος του πατέρα του Αιγέα, τα προσωπικά αντικείμενα με τα οποία ο δεύτερος θα αναγνώριζε το γιο του.
Στην αποσπασματικά σωζόμενη στήλη έχει αναγραφεί τιμητικό ψήφισμα για τον Τελεσία τον Τροιζήνιο με το οποίο ανανεώνεται σε αυτόν το προνόμιο της πολιτείας με το οποίο είχε τιμηθεί κάποιος πρόγονός του στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. Εισηγητής μάλιστα εκείνου του ψηφίσματος ήταν ο Στρατοκλής, γιος του Ευθυδήμου από το δήμο της Διομείας, πολιτικός ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στα αθηναϊκά πράγματα μετά την απελευθέρωση της Αθήνας από το ζυγό του Κασσάνδρου το 307 π.Χ., ως ο βασικότερος υποστηρικτής του Δημητρίου του Πολιορκητή και εισηγητής σειράς ψηφισμάτων και εξυπηρετούσαν την πολιτική του.
Από το σωζόμενο τμήμα του ψηφίσματος γίνεται φανερό ότι το προνόμιο της πολιτείας που χορηγήθηκε στον Τελεσία οφείλεται στα επιτεύγματα του προγόνου του και στις υπηρεσίες που προσέφερε η οικογένειά του στην αθηναϊκή δημοκρατία, η οποία τόνιζε πάντοτε την ευγνώμονα μνήμη της. Στο ελλείπον σήμερα τμήμα του λίθου μπορεί πιθανότατα να αναφερόταν και η δική του προσφορά προς το δήμο της Αθήνας. Επιπλέον, η επιλογή και ο συμβολισμός της ανάγλυφης παράστασης στο τύμπανο του αετώματος στο ανώτερο τμήμα της στήλης τονίζουν τις πατροπαράδοτες σχέσεις Αθήνας και Τροιζήνας.
Το κείμενο του ψηφίσματος πλαισιώνουν πάνω και κάτω τιμητικοί στέφανοι από φύλλα ελιάς και κισσού, που είχαν αποδοθεί στον Τελεσία για αξιώματα που αυτός είχε αναλάβει. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται ιερατικά και άλλα αξιώματα στην Αθήνα (επιμελητής του Διός Σωτήρος, οργανωτής της πομπής των Διονυσίων), τα οποία θα πρέπει να ανέλαβε αφότου απέκτησε την αθηναϊκή πολιτεία. Αν και από τον Δημοσθένη γνωρίζουμε ότι έως τον 4ο αι. π.Χ. τουλάχιστον, οι τιμώμενοι με την αθηναϊκή πολιτεία δεν επιτρεπόταν να αναλάβουν ιερατικά αξιώματα ή να καταλάβουν τη θέση ενός εκ των εννέα αρχόντων, η εντυπωσιακή ιερατική σταδιοδρομία του Τελεσία υποδεικνύει ότι κατά τον 2ο αι. π.Χ. είχε επέλθει η σχετική αλλαγή στην Αθήνα. Ο Τελεσίας μάλιστα υπηρέτησε και σε άλλη σημαντική θέση του αθηναϊκού δήμου, έγινε ταμίας των πρυτάνεων, όπως προκύπτει από τιμητικό στέφανο που βρίσκεται χαραγμένος μετά το τέλος του κειμένου της επιγραφής. Το ψήφισμα του Τελεσία είναι ένα από τα τελευταία γνωστά ψηφίσματα παροχής πολιτείας και προφανώς η σχετική νομοθεσία καταργήθηκε ή ατόνησε λίγο αργότερα.
Η αναγραφή εντός των τιμητικών στεφάνων των αξιωμάτων που έλαβε ο Τελεσίας στην Αθήνα υποδεικνύει ότι η αναγραφή της στήλης έγινε πολύ μετά την απόκτηση της πολιτείας κατά το έτος 140/139 π.Χ. (επί Αγνοθέου άρχοντος), πολύ πιθανόν με πρωτοβουλία του ίδιου του Τελεσία. Η ιδιωτική πρωτοβουλία για την αναγραφή της στήλης φαίνεται ακόμα και από τους τιμητικούς στεφάνους, στους οποίους αναγράφονται οι τιμές που του απέδωσαν άλλες πόλεις. Για παράδειγμα, ο δήμος των Θεσπιέων τον τιμάει ως δικαστή για τον καλό τρόπο με τον οποίο εξετέλεσε τα καθήκοντά του αποδίδοντας δικαιοσύνη, στο πλαίσιο της πρακτικής των πόλεων κατά την εποχή αυτή να καλούν ξένους δικαστές με σκοπό μάλλον την αμερόληπτη επίλυση διαφορών. Ο Τελεσίας κατέγραψε πιθανόν όλα τα αξιώματα που είχε αναλάβει, μερικά από τα οποία απαιτούσαν ιδιαίτερη οικονομική άνεση, σε ένα ιδιωτικό μνημείο με σκοπό να προβληθεί στους Αθηναίους συμπολίτες του.
Αθανάσιος Α. Θέμος